T12 omurilik felci nedir ve belirtileri nelerdir?

T12 omurilik felci, omurganın bel (lomber) bölgesinin hemen üstünde yer alan on ikinci torasik omurun (T12) hasar görmesi sonucu oluşan bir omurilik yaralanmasıdır. Bu seviyedeki bir yaralanma, genellikle motor ve duyu fonksiyonlarında kısmi veya tam kayba yol açar. T12 seviyesi, alt gövde, bacaklar ve bazı iç organların kontrolünden sorumlu sinirlerin geçtiği bir bölgedir. Yaralanmanın şiddeti, omurilikteki hasarın tam (komplet) veya kısmi (inkomplet) olmasına bağlı olarak değişiklik gösterebilir. Tam yaralanmalarda, lezyon seviyesinin altındaki tüm fonksiyonlar etkilenirken, kısmi yaralanmalarda bazı fonksiyonlar korunabilir. T12 felci, trafik kazaları, düşmeler, spor yaralanmaları veya hastalıklar (örneğin, tümörler) gibi nedenlerle ortaya çıkabilir.

T12 omurilik felcinin belirtileri, yaralanmanın seviyesine ve şiddetine bağlı olarak değişir. Genel olarak, T12 seviyesindeki bir yaralanma, aşağıdaki semptomlara yol açabilir:

• Alt gövde ve bacaklarda kısmi veya tam felç (parapleji): Hareket kaybı veya güçsüzlük görülebilir.
• Duyu kaybı: Lezyon seviyesinin altındaki bölgelerde (örneğin, kalça, bacaklar ve ayaklarda) his kaybı veya azalması oluşabilir.
• Mesane ve bağırsak kontrolünde bozulma: İdrar ve dışkı tutamama veya yapma zorluğu yaşanabilir.
• Cinsel işlev bozuklukları: Erkeklerde ereksiyon veya ejakülasyon sorunları, kadınlarda ise duyusal değişiklikler ortaya çıkabilir.
• Kas spazmları veya sertliği: Bacaklarda istemsiz kasılmalar ve spastisite görülebilir.
• Denge ve yürüme problemleri: Yaralanma kısmi ise, yürüme desteği (örneğin, baston veya walker) gerekebilir.
• Omurga bölgesinde ağrı veya hassasiyet: Yaralanmanın olduğu bölgede şiddetli ağrı olabilir.
• Otonom disrefleksi riski: Bu, yaralanma seviyesinin üstündeki uyaranlara bağlı olarak ani tansiyon yükselmesi gibi ciddi bir durumdur, ancak T12 seviyesi genellikle daha düşük risk taşır.

Bu belirtiler, bireyin genel sağlık durumuna ve rehabilitasyon sürecine bağlı olarak iyileşme gösterebilir. Erken teşhis ve uygun tedavi, fonksiyonel iyileşmeyi destekleyebilir.